De winnaars van de dag: Marjanne van Helvert (l) en Odette Ex (r).

Goed Design
Fragmenten van de designbeurs Material Xperience 2018 in Ahoy en de avond designkritiek in Het Nieuwe Instituut van 15 maart 2018.

30 maart 2018


Wie of wat deugt, is goed, fout, waar, nep, echt, oprecht, onecht? Deze vragen kunnen de gemoederen verhitten. Op de designbeurs bleef het nog netjes, maar bij de designkritiek ontplofte het.


Het design van de lezingen
Vorm is geen inhoud. Maar als de inhoud niet helder is, wordt het met de vorm sowieso niks. Bij lezingen althans. En er waren slechte lezingen, op de beurs en op de avond designkritiek. Zelfs een goede inleiding lijkt vaak teveel gevraagd, men steekt maar gewoon van wal: blijf dan gewoon aan wal en van dat podium af.

De lezing van Odette Ex week af van alle andere lezingen bij Material Xperience. Ex sloot aan bij de mens, beu van ratrace en consumptie, die het allemaal ook niet meer weet. Een cynische serenade crashte in circulariteit. En de hoon hield daar geen stand, transformeerde tot hoop. Hoop op cirkels van verbinding, geloof in chains of change. Een prachtige betoogtrant, door een duister dal naar een top-perspectief.




Marjanne van Helvert schitterde ’s avonds. Geholpen door de toneelsetting. Had de bal als een rooie Pippi ‘heterosexuality, nein danke’ Langkous voor het inschieten bij een overeeuwig, bepruikt en geprivilegeerd wit stel. Ze werd in een officiële stemming tot winnaar gekozen.

Jammer dat ze het persoonlijk maakte waardoor de critici van KIRAC de gelegenheid kregen om niet de wijsten te zijn. Wie weet hoorde de ontsporing bij de voorstelling, de ingelaste pauze was in ieder geval goed voor de horeca.

Haar boodschap was simpel, ook zo van belang voor een goede presentatie: Design is politiek. En dan verdeelt ze designers in grofweg drie soorten:


De gevestigde macht aan het wankelen.



1. Designers die zich niet bezig houden met politiek, maar daarom nog niet a-politiek zijn. Zij steunen de bestaande structuren.

2. Designers met quasi-politiek engagement. Ondanks hun groene tot zelfs circulaire oplossingen, laten ze de bestaande structuren intact. Hieronder valt het leeuwedeel van wat er op Material Xperience te vinden was.

3. De goede designer pakt de structuren aan, cijfert ego weg en is solidair met alles en iedereen.



Moderator Verweij feliciteert Van Helvert met haar winst.



Er valt vast veel op haar verhaal af te dingen. Machthebbers kunnen gaan, maar macht en dus oneerlijke verdeling blijft altijd bestaan. Macht macht Macht.

En willen we dat Big Moral Brother globaal gaat of mogen we ook stiekem hopen op destructie, waar Joep van Lieshout in zijn verhaal ruimte voor liet. Maar het was tenminste een verhaal. Helder, bevlogen en spetterend.



"Net-Echt maar dan echt", Nepbeton van 'Net Echt'.




Wie of wat deugt, is goed, fout, waar, nep, echt, oprecht, onecht? Vragen. Opgeroepen door de toegenomen mogelijkheden van technologie. Door de grenzen van de planeet. In het verlengde daarvan is alles met elkaar verbonden, wereldwijd, integraal en dus ook moreel.


LVT (luxury vinyl tiles) van Amtico.



Op de beursvloer van Material Xperience
Het was vaak wegdromen bij de wondere wereld van hout, bij echt hout maar ook bij even echte imitatie. Diepgaand beeld, nep- en echt nieuws naast elkaar.

Een topkok serveerde amuses op de keramieke tegels waarmee zijn hele keuken is bekleed en binnenkort bak en kook je ook op een inductieplaat van hetzelfde materiaal.


Dat gaat erin.



De avond designkritiek was georganiseerd door het Design Platform Rotterdam en werd gemodereerd door Lucas Verweij van Het Nieuwe Instituut. Het ging over de grenzen tussen kunst en design. Er was vuurwerk aangekondigd. Inleider Joeri Pruys hoopte er in zijn inleiding nog op. En het kwam. De aanleiding is te lezen in het stuk van Marjanne van Helvert en de andere posities die ze aanviel, zoals die van Richard Hutten zijn ook te lezen: HIER.

Material Xperience heet voortaan MaterialDistrict. Verslagen van eerdere beurzen vind je in het rechter archiefmenu bij de acht gevelbeurzen. Nu onder THUIS/DOSSIERS. Dit keer niet zoveel foto's en trends. Wel heb ik gezien dat het idee van architect Winy Maas (MVRDV/Why Factory) over fluïde bewegende wanden niet utopisch is. Steeds meer al dan niet natuurlijk materiaal raakt besensord via minieme lagen en ingrepen. En dan is de stap naar beweging zo groot niet meer.

Foto's en tekst: Erik Stekelenburg
Het verlate verslag is te wijten aan een vakantie tussendoor.